Verslag van woensdag 31 maart, de rest volgt

Het is nu 5 april 19 uur en hier verslag van 31 maart:
Verslag van woensdag 31 maart

For the record: het is nu de nacht van woensdag op donderdag 1 april, 2 uur en ik ben klaarwakker. We zijn om 22.30 gaan slapen want we waren moe, maar ik werd wakker om 23.30 en toen weer om 1.30. Leonie ligt lekker te slapen.
Dit geschreven hebbende, ben ik toch weer naar bed gegaan. Om 3 uur nog wakker, daarna in slaap gevallen tot 7.15 uur gelukkig. Het is nu 7.45 uur.

Woensdag:
Om 9 uur de deur uitgegaan (alleen!!!!) en de trein naar het centrum van de stad genomen. Ik had een National geographic boek bij me waar een wandeling in stond. Uitgestapt op station Flinders street aan het Federation Square. Eerst naar het Melbourne visitors centre gegaan en voor volgende week, 8 en 9 april een trip geboekt naar de Great ocean road en het Grampians national park.
Toen begonnen met de wandeling. Via Flinders en Swanston street kwam ik in Collins street, de winkelstraat van Melbourne. In de straat waren hele leuke passages in 19e eeuwse stijl. Want modern en 19e eeuw wisselen elkaar hier af, erg leuk. Er zat een echte ouderwetse Engelse tearoom waar ik om 1015 heerlijke cappuccino met Scones met jam en cream op heb. Ik moest aan Leonie en Rian denken!
Daarna de wandeling vervolgd. Er zijn mooie lantaarns zoals je ze ook in Barcelona ziet. En ik herkende dingen zoals ik ze ook in Rome, Parijs en New York heb gezien. Zo grappig dat je aan de andere kant van de wereld zulke herkenbare dingen ziet, dat maakt het heel vertrouwd. De sfeer is erg prettig. Onderweg zie je voornamelijk oudere mensen in het rood gekleed die informatie geven aan de toeristen. Toen ik het visitors centre binnen ging, werd ik “opgevangen” door zo’n meneer die vroeg waarvoor ik kwam, me een volgnummer gaf en vervolgens wees bij welke balie ik moest zijn.

De wandeling vervolgd, een hele zachte handdoek gekocht in een mooie textielzaak en druiven bij een stalletje. Ik heb zo lopen genieten: er staan hele mooie oude panden, de dure modewinkels gezien, de temperatuur was ideaal. Op een gegeven moment kwam ik langs een heel mooi park en langs musea waaronder het museum voor the history of the modern image of zoiets. Om 11.27 de tein terug genomen want om 13 uur moesten we naar het vliegveld.

Dus: om 13 uur met de trein naar Flinders Street, overgestapt op trein naar Southern Cross station en daar de skybus naar vliegveld Tullamarine.
Op Southern hadden we bij de Starbucks een cappuccino en Leo een Frappuccino gedronken. Staan we klaar om naar de bus te gaan, zegt Leonie: mam waar is je rugzak??? Had ik hem bij de Starbucks laten liggen! Ik terug gerend en toen ik binnen kwam lag ie gewoon op de stoel waar ik hem had achter gelaten. En niemand zei iets, dezelfde mensen zaten er nog en ook het personeel niet, dus of ze het echt niet gezien hebben?
De vlucht naar Tassie duurde maar 45 minuten. Het is fijn dat Leonie een Austalische tel kaart heeft, zij heeft naar de autoverhuur gebeld die ons ophaalde en toen gingen we naar het kantoor voor de formaliteiten en konden we weg. We hebben een Kia Rio, lijkt erg op onze ford Fiesta. Alleen hij is handgeschakeld, dat betekent dus dat je met links moet schakelen en dat de richtingaanwijzer en de knop voor de ruitenwisser anders om zitten! Dan nog links rijden, kun je voorstellen hoe dat gaat?
Het schakelen en linksrijden ging nog wel, maar hoe vaak ik ipv de richtingaanwijzer de ruitenwissers heb aangezet!!!
Daarna ging Leonie rijden en zij had weer problemen met de koppeling en het schakelen. Zij heeft hier al gereden maar dan met automaten.
Het backpackers hotel in Launceston zat vol, we zitten nu in the duke of Ellington. Absoluut niet luxe, maar wel een ruime kamer met eigen douche, toilet op de gang. We hebben weer thais gegeten, nu waren we 50 aus dollars kwijt. Hier heb ik een glas Lindemans Chardonnay gedronken en ze hadden hier lekker water, niet uit de kraan. Kraanwater is hier echt niet lekker!
We ontbijten op de kamer, er staat een klein koelkastje met melk en juice. Er is een waterkoker, thee, koffie en cereals, dus dat is ons ontbijt.
Toen we in gingen checken vroeg Leonie of ze ook kamers voor backpackers hadden, bv dat je met zijn vieren of meer op een kamer slaapt, maar dat is niet zo. De mevrouw liet ons eerst de kamer zien, ze bood ook nog aan dat we voor hetzelfde bedrag ieder een eigen kamer kregen. Ik dacht dat Leonie dat misschien zou willen ipv de privacy maar ze wilde toch liever bij mammie slapen! Is ook erg gezellig. De prijs voor de kamer was 80 dollar, maar de mevrouw zei: ik maak er 70 van.
Ik moest mijn paspoort laten zien en het enige wat ze opschreef was mijn achternaam, verder niks.
Zo, ik kruip nog even lekker in bed!